Categoría: Soci@s

Dende Friol, gandería Casa Gabino

José, María José, e o seu fillo Iván. Gandería Casa Gabino.

A gandería familiar Casa Gabino SC de Friol (Lugo) é das granxas de vacún de leite socias de AIRA. María José Lorenzo e José Higinio Río, xunto co seu fillo Iván atópanse á fronte da gandería que conta cun rabaño dunhas 170 cabezas, das que teñen sobre 80 en muxido.

Casa Gabino é unha das ganderías galegas que está a apostar de xeito decidido pola mellora xenética como ferramenta fundamental para conseguir unha granxa rendible. Dende hai uns 10 anos dedicaron importantes recursos e esforzos por conseguir un rabaño de animais non só cunha boa produción senón tamén con alto valor xenético.

“Os primeiros pasos démolos coa compra de 4 animais na derradeira poxa do centro de Transferencia Embrionaria de Bos, con dous animais de boa xenética que tiñamos na granxa e empregando embrións seleccionados”, recorda Iván. Foi precisamente el o maior impulsor desta aposta na granxa.

Xunto coa mellora xenética, Casa Gabino foi unha das primeiras granxas que quixo xenotipar os seus animais. Hoxe todo o rabaño téñeno xenotipado, o que lles permite ter unha maior información na toma de decisións para lograr os animais que buscan. “Moitas ganderías só teñen as xovenca xenotipadas, pero é importante telas todas porque che permite elixir os animais sendo consciente das posibilidades que tes de conseguir o que buscas.

Moitas veces unha vaca cunha produción boa de leite non transmitirá eses valores ás súas crías e iso sábelo co xenotipado”, apunta o gandeiro.

Teñen animais de alto valor xenético e todo o rabaño xenotipado para seguir apostando por lograr os animais que queren

Iván recoñece que ten un xeito diferenciado de abordar a mellora xenética na granxa, apostando por realizar os acoplamentos para cada animal en particular, mentres que moitas ganderías optan por traballar con 3 ou 4 sementais que lles proporcionan os resultados que buscan.

“É unha metodoloxía que para ganderías de maior tamaño sería inviable, pero que no meu caso, aínda que supón moito traballo, é asumible e coa que conseguimos os animais que buscamos”, explica.

A maioría do seu rabaño é de raza Frisoa, aínda que recentemente tamén incorporou dous exemplares de raza Fleckvieh, por coñecer por si as potencialidades desta raza de orixe austríaca e que ten dobre aptitude, tanto para carne como para leite. “Nós apostamos pola Frisoa e non imos cambiar o rabaño, nin facer cruces, pero é outra liña que queremos estudar e ver se pode ser rendible na granxa”, apunta.

Non só o leite aporta valor na granxa

A aposta pola xenética converteuse noutra fonte de ingresos para a gandería á marxe do leite. “Vivimos da produción do leite, pero esta é unha forma de mellorar a rendibilidade, aínda que inicialmente supón un investimento importante”, recoñece.

Na gandería teñen unha produción media duns 35 litros por vaca cunhas calidades que adoitan situarse de media en
valores de 4,20% en graxa e 3,45% en proteína. O leite comercialízano a través da Cooperativa e contan co asesoramento do control de calidade do leite de AIRA.

Teñen o rabaño estabulado e moxen nunha sala de 10 puntos. Están a piques de comezar as obras para instalar un robot de muxido. “Unha vez que funcionemos con el valoraremos se seguimos cos dous sistemas ou se instalamos un segundo robot”, concreta.

A venda de animais de alto valor xenético está a supoñer outra vía para incrementar a rendibilidade para a granxa. Así, nestes anos xa levan vendidos máis de 60 machos como sementais para outras ganderías e 9 deles para o Centro de Xenética Fontao, así como embrións. Polo momento, as femias empréganas para recría propia, pero tamén teñen previsto vender xovencas paridas.

No seu día a día na granxa e cunha aposta decida por animais de alto valor xenético botan man dos servizos de asesoramento da Cooperativa en temas como a nutrición do gando, a reprodución ou a atención veterinaria clínica. “Sempre tentan buscar solucións no menor tempo posible e axudarche para que poidas facer unha boa xestión da granxa”, valora o gandeiro.

Hoxe esta gandería atópase entre as 25 mellores de España por ICO e entre as 10 mellores de Galicia.

Publicado no boletín de AIRA de setembro de 2022

Volver

Dende As Nogais, Gandería Moeda Estacas

Eladio e Jennifer con algúns dos animais da súa gandería.

Moeda Estacas é unha das ganderías de vacún de carne socias de AIRA, asentada no concello lugués de As Nogais. Á fronte desta granxa en semiextensivo atópanse Eladio Sánchez, que comezou coa gandería hai máis de 20 anos. Dende hai 10 anos tamén se sumou á actividade, como cotitular, a súa muller Jennifer Busto. No 2019 constituíron Moeda Estacas SC e nos últimos anos tamén afrontaron a construción de novas instalacións para o seu gando.

Eladio comezou con vacas do país, pero hoxe no seu rabaño hai tamén outras razas que foron gañando espazo. “Se por min fora tería só Rubia Galega, son uns animais que me gustan moito, pero os problemas de consanguinidade que está tendo a raza fixeron que fose tendo que meter outras. Nós buscamos animais que sexan produtivos na gandería”, recoñece o gandeiro. Hoxe teñen 55 vacas, das que 20 son de Rubia Galega e teñen ademais cruces con Limousin, así como exemplares de Asturiana. Ademais teñen un boi de raza Limousin, dada a facilidade de parto que ofrece esta raza, aínda que ata hai pouco contaban tamén con outro de Rubia Galega. Logo de afrontar a construción de novas instalacións, a intención é seguir incrementando o número de animais e mesmo chegar a duplicalo.

Esta é unha gandería en semiextensivo na que teñen un rabaño que permanece fóra boa parte do ano e outro lote no que as vacas saen ó pasto a media mañá e volven á granxa á noite para que os xatos mamen. O feito de que a gandería se sitúe na montaña lucencese, a case 900 metros de altitude, condiciona tamén o manexo do gando. “Dende abril e ata finais de novembro, cun dos rabaños as vacas permanecen no pasto tanto de día como de noite”, apunta o gandeiro. O resto dos meses, en pleno inverno, a falta de pasto e as inclemencias meteorolóxicas, fan que as vacas teñan que estar na granxa. “O terreo aquí é ladeiro e brando, polo que mentres o tempo non é bo non podemos botar o gando”, comenta Eladio.

Optimizar a produción das pradeiras

Lograr un mellor aproveitamento do xurro e ter unhas instalacións máis cómodas foron os motivos que levaron a este matrimonio á construción da nova granxa. “Tiñamos problemas para almacenar todo o xurro nos meses de inverno, o que nos obrigaba a sacar no xurro cando tiñamos cheo e non cando realmente sería de utilidade para facer un bo abonado. Ter as novas fosas permítenos lograr unha maior produción de herba de calidade”, recorda o gandeiro.

Ademais, contar cunha fosa de xurro ben dimensionada permítelles reducir a inversión en abonos químicos. “Este ano reducimos moito a inversión en química ó dispoñer de xurro. Complementamos aportándolle cal nas parcelas que o precisaban”, detalla.

Na gandería manexan unhas 42 hectáreas de terreo que destinan á produción de pasto, así como de herba seca e silo de herba. “Encargámonos de facer nós case todas as forraxes que necesitamos na granxa, só mercamos a palla”, apunta o gandeiro.

Moeda Estacas é unha das ganderías que emprega o servizo de comercialización de carne da Cooperativa para a venda dos seus animais

Ademais das novas instalacións, aínda manteñen unha nave de 700 metros cadrados que aproveitan para o cebo dos xatos xa que tamén contan con fosas para o xurro e amplos espazos que lle facilitan tanto o manexo como a crianza dos xatos. “Optamos por ter a maioría dos becerros na corte porque así podemos garantirlle que sempre están nas mellores condicións, é a mellor maneira de proporcionarlle benestar todo o ano, sen que sufran por frío, choiva ou calor e tendo sempre comida a libre disposición”, apunta. Ademais, a gandería atópase na ADS, unha medida máis de garantir a seguridade sanitaria dos seus animais.

Moeda Estacas é unha das ganderías que vende os seus animais a través do servizo de comercialización da Cooperativa. Venden os seus animais baixo o selo de Ternera Gallega Suprema cando teñen arredor de 10 meses e logo de estar ata os 7 meses mamando das nais. Boa parte dos becerros que venden son machos, xa que as becerras que nacen na gandería críanas, nunha aposta pola recría propia.

Publicado no boletín de AIRA de xullo de 2022.

Volver

Dende Friol, Gandería Currás Xiá

Inés e Montserrat xunto coas nenas na gandería.

A gandería de vacún Currás Xiá, de Friol (Lugo), unha das granxas socias de AIRA centrada na produción de leite. É das ganderías familiares onde a remuda veu de man da súa filla, Inés Jul López, que agora se encarga do manexo diario dos animais xunto coa súa nai, Monserrat. Mentres, Plácido, pai, marido e o socio fundador da gandería está máis centrado na xestión das terras.

“Repartímonos o traballo, nolas dúas encargámonos dos animais e das rutinas diarias da granxa como o muxido e meu pai fai o de fóra. Todos somos moi conscientes da importancia que ten tanto o traballo na granxa como o das terras. Sen un non tería sentido nin sería viable o outro”, apunta Inés. Dende hai uns meses contan tamén cun empregado que axuda en tarefas como a limpeza dos animais.

Aínda que Inés traballou durante uns anos noutro sector, decidiu volver hai xa 12 anos para Friol e incorporarse á gandería, na que está totalmente implicada. O cambio, ademais doutras vantaxes, permítelle ás súas tres fillas pequenas, Uxía, Erea e Iria, desfrutar da gandería. “Gústame que as nenas estean na granxa coa miña mai e comigo e elas pásano ben aquí”, valora a gandeira.

Currás Xiá é hoxe en día unha das ganderías destacadas no vacún de leite no concello de Friol. Con máis de 300 cabezas ten unhas 140 vacas en muxido e unha produción de preto de 145.000 litros de leite ó mes, que lle vende á Cooperativa. A súa produción media atópase nos 37 litros por animal. É unha das ganderías que están certificadas na produción de leite en AIRA.

Teñen unhas 140 vacas frisoas en muxido e unha produción de preto de 145.000 litros de leite que venden á Cooperativa. Son das ganderías certificadas

Na granxa Currás Xiá todo o rabaño é de raza frisoa. Nas instalacións máis novas, que construíron hai 9 anos, teñen os animais en produción. Recentemente instalaron un robot de muxido, co que aliviar a carga de traballo. Manteñen tamén o muxido en sala debido ó número de vacas que moxen. Así, as vacas en produción téñenas divididas en dous lotes, en función de se se moxen no robot ou na sala.

Ó ter estes dous sistemas de muxido tamén as racións están adaptadas a cada un deles. A ración das vacas que se moxen na sala leva 23 quilos de silo de millo, arredor de 20 quilos de silo de herba e 10 quilos de concentrado. Mentres, as vacas que se moxen no robot teñen unha ración de 23 quilos de silo de millo outros tantos de silo de herba e 5 quilos de concentrado “xa que o resto do penso dáselle no robot”, explica Aurora Vila, técnica de Aira que se encarga do asesoramento da alimentación na gandería.

“Unha vez preñadas, as vacas están no pasto ata case un mes antes do parto que volven para a granxa”

Nas instalacións antigas da gandería, situadas a carón da casa familiar, teñen a recría divida por lotes en función da idade dos animais. Aínda que é unha granxa en intensivo, unha vez que as vacas están preñadas están no pasto ata case un mes antes do parto que volven para a granxa.

A gandería xestiona unhas 45 hectáreas de millo, que teñen en dúas parcelas alugadas dende hai anos. “O maior problema é que unha das fincas de 20 hectáreas está a 10 quilómetros da granxa”, explica Montserrat. Ademais, ensilan arredor dunhas 100 hectáreas de herba. Aínda que se encargan en boa medida da produción dos forraxes, contan cos servizos de maquinaria de AIRA para a campaña de ensilado tanto de herba coma de millo.

Publicado no boletín de AIRA de abril de 2022

Volver

Dende Palas de Rei, Gandería San Xorxe

Victoriano Blanco, Chelo Viña e Carlos Pérez na sala de muxido da súa granxa.

Na parroquia de Augas Santas, no lugar de Bouzachás, en Palas de Rei, atópase a Gandería San Xorxe, unha das ganderías socias da Cooperativa AIRA nesta zona. Á fronte dela tres socios: o matrimonio de Victoriano Blanco e Chelo Viña, xunto con Carlos Pérez. Hai xa 16 anos que comezaron a funcionar como SAT, aínda que naqueles primeiros anos contaban con outra socia, que hai 4 anos decidiría deixar a sociedade. “Na cooperativa, daquela era Agris, sabían da necesidade que tiñamos de ampliar e puxéronnos en contacto. Así foi como comezamos coa SAT”, explican.

A cordialidade e o entendemento entre eles permitiulles medrar e consolidarse. Hoxe conta cunhas 190 cabezas de gando, unhas 95 en muxido e preto de 90 animais para recría. Todos eles son animais de raza Frisoa. “Levamos máis de 25 anos apostando pola mellora xenética e por animais con aptitudes demostradas, da man de Semex”, recoñecen. Touros como Unix, Eugenio, Pegasus ou Sidekick son algúns dos sementais polos que levan optando nos últimos anos, aínda que moitas das vacas son fillas tamén de históricos como Rudolph ou Dolman. Así, non optan nunca por cruzamentos.

“Probamos touros xenómicos, pero imos seguir con touros probados, polos bos resultados que logran, aínda que sexan máis caros”

“Sempre investimos moito en xenética. Houbo momentos que inseminamos con doses de 60 euros porque eran sementais moi ben referendados no mercado”, recordan. Buscan mellorar ubres, patas e o estado corporal do animal. “Somos de ter animais grandes, polos bos resultados que nos dan. Tamén traballamos algo con touros xenómicos, pero non nos convenceron e imos seguir apostando por touros probados, aínda que poidan ser máis caros”, aseguran. As xovencas arrancan cunha produción de 40 litros e no segundo parto están xa nos 56 litros e chegan ós 60 na terceira lactación. “Temos xa animais cunha boa velocidade de muxido e con boas calidades do leite, pero seguimos apostando por iso”, explican.

O leite comercialízano tamén a través da Cooperativa e teñen unha produción media duns 37 litros por vaca, cunhas calidades de media que se sitúan nos 4,10 de graxa e por riba dos 3,40 de proteína. En canto ó reconto de células somáticas atópase por debaixo de 117.000 e a bacterioloxía queda sempre por debaixo de 10.000 unidades. Hai 3 anos afrontaron tamén a ampliación da sala de muxido, sumándolle 8 puntos de muxido e para dispoñer de 20 puntos cos que afrontar mellor o muxido diario, un labor do que é responsable Chelo, xunto coa limpeza. Son das ganderías de AIRA que contan coa certificación e co selo de Benestar Animal. “É un xeito de que paguen mellor o leite e son selos que cada vez se están demandando máis”, apuntan.

Base territorial da gandería

A xestión das forraxes e da terra é responsabilidade de Carlos. A gandería San Xorxe xestiona unha base territorial de 85 hectáreas, das que adican unhas 35 para o cultivo do millo, mentres que o resto téñeno a pradeira permanente. Agás o ensilado, dos outros traballos da terra, dende o abonado ata a sementeira do millo ou a sega de herba é Carlos quen sen encarga de facelos.

“Somos de botar o millo moi cedo. Hai anos que a 30 de marzo xa temos sementado máis da metade”

Unha das forraxes prioritarias para a gandería é o millo, que acostuman a sementar xa a comezos da primavera. “Somos de botar o millo moi cedo. Hai anos que a 30 de marzo xa temos sementado máis da metade”, recoñecen. Isto permítelles, entre outras vantaxes, unha maior dispoñibilidade da maquinaria para facer o ensilado. “Vimos ensilando a comezos de setembro, cando aínda non hai moito millo para recoller e iso permítenos podelo facer cando mellor vai”, explican.

Nas primeiras sementeiras optan por ciclos de 300 e van reducindo se as últimas sementeiras se atrasan por mor da meteoroloxía. Este ano, cos días solleiros que viñeron, a comezos de febreiro xa tiñan boa parte da terra do millo preparada para logo facer a sementeira. Querer sementar tan cedo o millo obrígaos a coller só unha corta de herba naquelas pradeiras que alternan co millo.

Alimentación do gando

Victoriano asume a diario a supervisión da alimentación do gando. Para as vacas en produción teñen unha ración a base de 14 quilos de silo de herba, 34 de silo de millo, medio quilo de palla e 13 quilos de penso. Na alimentación conta co asesoramento de técnicos especializados de AIRA como Aurora Vila e José Luís López. “Levamos mercando o penso a AIRA case dende que comezou a funcionar a fábrica de Taboada”, recordan.

As altas e baixas de gando tamén son tarefa de Victoriano, que asume ademais a facturación da gandería. A recría téñena en cama quente, mentres que o resto están en camas de serradura de madeira cun 70% carbonato cálcico. “Removéndoa tódolos días consegues ter boa cama e reducir os riscos de infección de mamite. Ademais é unha achega importante para as terras, que xa lle proporcionamos mesturado co xurro”, detallan.

Na Gandería San Xorxe tamén botan man do programa de substitución da Cooperativa, que lles permite unha maior conciliación laboral.

Publicado no boletín de AIRA de febreiro de 2022.

Volver

Dende Taboada, gandería Cadahías de San Julián SC

Os irmáns Santiago y Andrés Gómez Cadahía na súa gandería de vacún de leite.

A carón do río Miño, ó seu paso polo concello lugués de Taboada, atópase a gandería familiar Cadahías de San Julián SC, unha das granxas socias de AIRA centradas no vacún de leite. Os irmáns Andrés e Santiago Gómez Cadahía xestionan esta gandería coa que xa comezaran seus pais na parroquia de Ínsua San Julián.

Contan cunhas 160 vacas en produción, cun manexo en intensivo, e outras 40 vacas secas e xovencas próximas ó parto que saen tódolos días ó pasto. “Nos meses de xullo e agosto esta zona é moi seca e case non teñen pasto, pero con todo, botámolas para o prado polo ben que lles senta para previr problemas, en especial de patas”, explica Andrés.

O rabaño complétase cunhas 70 becerras de recría. Apostan pola recría propia con touros galegos, procedentes de Xenética Fontao como Gigaball, GioP ou San Xurxo, así como animais canadenses, como Bombero e Zebra. “Sempre apostamos por bos touros, xa que é o xeito de ir mellorando o rabaño, aínda que leve tempo, vanse vendo os resultados”, argumenta o gandeiro.

“Sempre apostamos por bos touros, xa que é o xeito de ir mellorando o rabaño”

Dende que Andrés e Santiago xestionan a granxa centráronse na raza Frisoa. “Ás veces diversificar e ter distintas razas no rabaño, como tiñan antes meus pais, tampouco te leva a nada. Nós fixámonos uns obxectivos e decidimos apostar por esta raza para conseguilos”, detallan.

Na gandería Cadahías de San Julián SC fan dous muxidos ó día e teñen unha media de 37 litros por vaca ó día, cunhas calidades de 3,8 % de graxa e 3,3 % de proteína. O leite comercialízano a través da Cooperativa. “O peor problema do sector é que non podemos repercutir os incrementos dos custes, a diferenza do que acontece noutros ámbitos. Somos conscientes de que dende a Cooperativa se fan esforzos nesa liña, pero a industria segue a mirar para outro lado”, valora o gandeiro.

Teñen un rabaño de frisoas, cunhas 160 vacas en produción e onde apostan pola recría propia

Traballan con sala de muxido e polo momento descartan incorporar robots de muxido. “Para as vacas que temos en produción teriamos que meter tres robots e supón unha gran inversión”, indica Andrés. Foron introducindo outros sistemas de automatización do manexo da granxa como o achegador de comida ou unha amamantadeira para a recría, que é unha das últimas melloras.

No día a día da granxa, Andrés encárgase da xestión dos animais, mentres que os labores da terra recaen habitualmente en Santiago. “Temos o traballo organizado así, aínda que nas épocas de maior carga de traballo colaboramos onde se precise”, indican. Ademais dos dous irmáns, na gandería contan con empregados para axudar nas tarefas do día a día.

Alimentación do gando

A alimentación das vacas en produción realízana co carro mesturador que adquiriron novo á Cooperativa, logo de traballar durante anos cun de segunda man e dado que a granxa se atopa fóra das rutas da Cooperativa. “Mercamos os carros en AIRA porque traballan cunha moi boa marca e teñen unha gran capacidade de resposta cando tes unha eventualidade. Nunha máquina que está traballando tódolos días non podes permitirte que falle e se pasa tes que saber que contas cun servizo que che ofreza solucións no menor tempo posible”, comenta o gandeiro.

Na granxa Cadahías de San Julián tamén botan man da Cooperativa para temas como a colleita do millo. “Boa parte dos traballos do campo facémolos nós, pero hai tarefas nas que sempre optamos pola Cooperativa”, explican. A gandería manexa unha base territorial dunhas 70 hectáreas, das que 30 dedícanas a millo. “Temos alugadas algunhas fincas en Monterroso, xa que alí lógranse mellores producións que nesta zona e compénsanos”, indica. Puntualmente mercan ademais millo para suplir as necesidades do gando.

“Creo que debería recoñecerse o labor importante que desempeñamos os gandeiros para manter o rural”

Na gandería Cadahías reivindican o apaixonante que resulta o traballo no agro e o día a día cos seus animais, pero recoñecen que este é aínda un sector moi pouco valorado, a diferenza do que acontece noutros países. “Séguese infravalorando o campo, e sen os produtores non se sostería o rural. O peche das ganderías é un problema grave para moitos núcleos rurais. Creo que debería recoñecerse o labor importante que desempeñamos os gandeiros para manter o rural”, conclúe Andrés Cadahía.

Publicado no boletín de AIRA de decembro de 2021.

Volver

Dende O Corgo, Gandería Silva

Carme Silva, gandeira titular desta granxa familiar de O Corgo.

Na aldea de Vilaceleiro, no concello lugués de O Corgo, atópase a Gandería Silva, unha das granxas socias de vacún de leite de AIRA. Carme Silva é a gandeira titular desta granxa familiar, na que puntualmente conta coa colaboración da súa familia.

“Teño claro que noutra profesión non estaría tan a gusto como coa gandería. É verdade que temos unhas rutinas diarias, pero sempre me gustou a capacidade de introducir cambios que tes. Pequenas modificacións poden ser moi significativas e supoñer interesantes melloras. É un traballo dinámico no que sempre hai marxe para cambiar e mellorar e iso mantente moito máis activo”, argumenta a gandeira.

A súa é unha gandería na que moxe habitualmente unha media de 37 vacas. O rabaño intégrano tamén unhas 4 vacas secas e 30 xovencas. “Nunca temos máis de 40 vacas en produción, gústanos ter o rabaño axustado ás instalacións e ó tempo que temos, para que os animais estean confortables e ben atendidos”, indica. Agás as vacas en produción, que contan cun prado ó que saír parte do día, o resto dos animais van ó pasto case todo o ano.

Toda a recría da granxa, agás en contadas ocasións, é propia. Unha das últimas melloras que fixeron na gandería foi a construción dunhas instalacións, a carón da nave principal, para parte da recría e das vacas secas. Neste espazo optaron por unha cama quente e o gando sae, sempre que quere, ó prado contiguo.

“Nunca temos máis de 40 vacas en produción, gústanos ter o rabaño axustado ás instalacións e ó tempo que temos, para que os animais estean confortables e ben atendidos”

A Gandería Silva ten unha produción media de 40 litros por vaca. Nos últimos datos do mes de agosto, as calidades situábanse parellas cun 3,2% tanto de graxa como de proteína. “É a primeira vez que nos coinciden as cifras, xa que habitualmente tanto de graxa como de proteína estamos en valores máis altos”, indica a produtora. Normalmente atópanse en valores de 3,9% de graxa e 3,3% de proteína. Nesta gandería están nas 100.000 células somáticas e por debaixo de 10 en bacterioloxía.

Acreditar a calidade

A súa é unha das ganderías socias de AIRA que lle vende o leite á Cooperativa. Ademais, dende hai dous anos, contan co selo de Benestar Animal, Welfair Quality, unha certificación de calidade de Aenor. Trátase dunha acreditación, cuxa tramitación se pode realizar a través da Cooperativa, e que proporciona unha prima no prezo do leite. Ademais, son das ganderías que conta tamén coa certificación referencial de leite de vaca certificada de Cooperativa.

Gandería Silva tamén está a participar nun proxecto impulsado en colaboración coa Asociación Galega de Cooperativas Agroalimentarias (Agaca) para calcular a pegada de carbono e hídrica das granxas, co gaio de reducir as emisións. É un estudo en fase inicial no que os técnicos do proxecto están comezando a visitar algunhas granxas para coñecer en detalle o seu manexo do gando e da terra.

Na granxa xestionan unhas 18 hectáreas de terreo adicadas a pradeiras, ás que se engaden outras 10 hectáreas de monte autóctono e piñeirais. Optaron por aproveitar as súas terras para a produción de pasto e forraxes de herba e mercan o millo a produtores do concello veciño de Catroverde. “Alí poden conseguir grandes producións que a nós aquí, polas características das nosas terras, resúltanos moi difícil, polo que preferimos mercalo”, detalla a gandeira. Nas súas pradeiras predominan o raigrás híbrido e italiano xunto con trevo.

É unha das ganderías que comercializa o leite con AIRA e que conta co selo de Benestar Animal de Aenor

Ademais da comercialización do leite, no día a día da gandería conta con outros servizos da Cooperativa como o carro mesturador. “Foi un bo cambio comenzar co carro. Proporciónanos moita tranquilidade, sen ter que te preocupar por avarías da maquinaria”, comenta. Conta tamén co asesoramento dos técnicos de alimentación da Cooperativa.

Publicado no boletín de AIRA de setembro de 2021.

Volver

Dende Sarria, gandería Casa Don Manuel

Manuel López Vázquez, ó frente da gandería familiar Casa Don Manuel.

Situada no lugar de Sucarral, na parroquia de Louseiro, en Sarria (Lugo), Casa Don Manuel é unha das ganderías socias de AIRA centrada na produción de leite. Á fronte desta granxa familiar atópase Manuel López Vázquez, quen tomou o relevo de seus pai. Manuel é a terceira xeración especializada no vacún, nas súas orixes era gando de carne e a partires de mediados dos oitenta seus pais optaron pola produción de leite.

En Casa Don Manuel levan tempo apostando por unha produción sostible e confortable para os seus animais, o que acreditan selos como a certificación en benestar animal ou de boas prácticas de calidade hixiénica. Ademais, nestes últimos meses tamén está a ser unha das ganderías que participa nun estudo para a medición e redución dos gases de efecto invernadoiro desenvolvido por Agaca e no que están a participar outras ganderías socias de AIRA.

Na granxa Casa Don Manuel todo o rabaño é de raza frisoa. Ten 125 animais en produción, unhas 20 vacas secas e a recría son arredor de 100 animais. “Toda a recría da granxa é propia. En certos momentos temos excedentes, pero procuramos non sobrecargarnos de animais, polo que cruzamos moito con carne”, explica Manuel.

A súa produción sitúase por riba dos 39 litros por vaca e unhas calidades de 3,62 de graxa e 3,27 de proteína, cun reconto de entorno ás 100.000 células somáticas e unha bacterioloxía por debaixo de 10.000.

Barallamos comezar a xenotipar os nosos animais e estamos a estudar as posibilidades que pode ofrecer producir leite A2A2

Nesta gandería funcionan co programa de apareamento de Africor Lugo e xa comezaron a traballar con touros A2A2. “Barallamos comezar a xenotipar os nosos animais e estamos a estudar as posibilidades que pode ofrecer producir leite A2A2, dada a rendibilidade que poida proporcionar”, explica o gandeiro. Casa Don Manuel é unha das ganderías que comercializa o seu leite a través da Cooperativa.

As garantías da mestura húmida de AIRA

Hai 10 anos que na gandería se decidiron por utilizar o servizo de mestura húmida que xestiona AIRA en Sarria, que lle proporciona cada día a ración para alimentar o seu gando con forraxes de calidade. “Pode que sexa un pouco máis caro que realizar os ensilados e as racións na granxa, pero é máis estable e cómodo. Ofréceche a tranquilidade de ter garantida a forraxe para o gando durante toda a campaña e ademais é unha ración homoxénea e de calidade”, concreta o gandeiro.

A mestura húmida ofréceche a tranquilidade de ter garantida unha ración homoxénea e de calidade durante toda a campaña

A gandería xestiona unhas 42 hectáreas de millo, que vende directamente á cooperativa para abastecer a planta de mestura húmida de Sarria, e da que logo é tamén cliente. Ademais, cultiva 35 hectáreas de raigrás, das que vende unha parte delas tamén para o centro de mestura húmida de Sarria e o resto emprégao directamente para alimentar vacas secas e xovencas.

Manuel tamén traballa coa Cooperativa noutros ámbitos da ganderías como os servizos veterinarios ou os abastecementos, como os abonos e fertilizantes ou as sementeiras para o millo e a herba. Xunto con Manuel, nesta granxa tamén traballan dous empregados, ademais do pai de Manuel que aínda colabora en diversas tarefas e aportando a súa experiencia.

Publicado no boletín de AIRA de xullo de 2021.

Volver