Claves sobre a fertilización do millo

Proporcionarlle ó millo unha fertilización axeitada é fundamental para lograr unha boa colleita, por iso en AIRA abordamos algunhas das claves a ter en conta para conseguilo nunha xornada en campo.

A sesión formativa celebrouse en Sarria e participaron gandeiros e gandeiras socios de diferentes zonas, así como técnicos de AIRA de distintas delegacións

 

Na fertilización do millo é moi recomendable repartir o aporte de nitróxeno que se fai ó cultivo e realizalo en varias veces, debido ás perdas que se producen. “A eficiencia do abonado aumenta moito se a planta dispón do nitróxeno nos momentos de máis demanda”, explican dende o servizo agronómico de AIRA.

Unha das opcións para repartir a dose de nitróxeno que se aporta ó millo é facelo en dúas veces, empregando en ambos casos fertilizantes granulados. Así, realízase un primeiro abonado antes da sementeira e despois procédese a un segundo abonado xusto antes de que peche o millo, é dicir, antes de que comece a encañar. “Hai que facer este segundo aporte cando o millo ten entre 8 e 10 follas, de xeito que aínda se pode entrar sen danar o cultivo”, apuntan dende o servizo agronómico da Cooperativa.

“A eficiencia do abonado aumenta moito se a planta dispón do nitróxeno nos momentos de máis demanda”

Na xornada divulgativa abordouse este método de fertilización e os participantes viron a aplicación dun dos produtos que se poden utilizar no segundo aporte de abono, cando a planta comeza a encañar. Empregouse o abono AMIDAS, cunha aplicación de 150 quilos/hectárea, botando man dunha máquina de redrar que permite tamén aplicar o fertilizante.

Entre outras vantaxes, o AMIDAS é un abono concentrado que permite empregar baixas doses e gañar moito no rendemento na aplicación. “A aplicación resulta práctica e económica. Así é que cunha aboadora de 1.500 quilos pódense facer entre 8 e 10 hectáreas en pouco tempo”, explicouse na xornada.

Deste abono recoméndase aplicar unha dose de entre 125-200 quilos/ha dependendo da produción esperada (35-70 Tn/ha). Na súa composición, o Amidas inclúe xofre, o que axuda a asimilar o nitróxeno polas plantas. Outra das vantaxes deste produto é que non dana o millo producíndolle queimaduras como acontece con outros fertilizantes. Ademais, o proceso de sulfatación da urea minimiza as perdas por evaporación se se aplica en superficie.

 

Aportar fertilizante e redrar o millo

A aplicación deste fertilizante granulado fíxose cunha máquina de redrar o millo. Este é un dos apeiros, xunto coas aboadoras suspendidas, co que aplicar o abono ó cultivo nesta fase de crecemento. Ademais, na sesión tamén recordaron os beneficios que lle proporciona ó cultivo redrar a terra. “Redrar o millo aporta moitos beneficios ó millo. É unha técnica moi antiga que se deixou en desuso polos cambios na mecanización das granxas”, explican dende de departamento agronómico de AIRA.

Un dos sistemas para aplicar esta nova dose de abono é mentres se redra o millo.
Un dos sistemas para aplicar esta segunda dose de abono é mentres se redra o millo.

En concreto, redrar o millo permite romper a costra que se forma na superficie da terra e as fendas que fan que se perda a auga en profundidade. Ademais, arrendar o colo do millo provoca que saian novas raíces mellorando moito a densidade delas e a súa eficiencia.

Tamén é unha práctica que permite liberar a terra dalgunhas herbas que aínda estean nese momento na leira. Ademais, ó enterrar o fertilizante, as perdas son mínimas.

 

Por que é importante aplicar un abono foliar ó millo?

Na xornada tamén se lle informou ós participantes sobre o uso de abonos foliares, para aplicar xunto co herbicida. Os abonos foliares poden proporcionar micronutrientes, aportar bioestimulantes e achegar nitróxeno.

“Os abonos foliares teñen unha función diferente á dos fertilizantes granulados. Os abonos foliares aportan pequenas cantidades de nutrientes, pero fano dunha maneira moi rápida e eficiente, o que permite darlle un impulso ó crecemento das plantas”, explican os técnicos.

Existen dous tipos principais de abonos foliares:

-Aqueles que aportan nitróxeno. Son abonos que complementan ó que as plantas reciben polas raíces en momentos de gran demanda.

-Aqueles que aportan micronutrientes e estimulantes. Os micronutrientes son necesarios en pequenas cantidades. Algúns dos micronutrientes son pouco móbiles, ademais de escasear en moitas terras, por iso unha incorporación vía foliar garante que a planta dispoña destes nutrientes esenciais e así medrar mellor sen esta limitación. Os estimulantes teñen a función de reactivar a planta ante situacións de estrés, como pode ser o propio efecto dos herbicidas, unha seca puntual, noites frías, etc.

A aplicación de abonos foliares debe facerse sempre baixo a prescrición do técnico da Cooperativa. Ademais, recoméndase empregar abonos foliares no momento de aplicacón do herbicida, para conseguir unha redución de custos, de maneira que non supoña un gasto extra de aplicación. Cómpre ter presente que os abonos foliares teñen un custe reducido e os beneficios que aportan son importantes.

Renovación de pradeiras

Pradeiras a comezos do outono, tras un verán con temperaturas extremas e moi seco.

A seca extrema é un dos factores determinantes que pode condicionar as pradeiras, polo que é preciso seguir a evolución que experimentan os prados coas primeiras chuvias do outono para decidir se é preciso sementar de novo e facer unha renovación das pradeiras.

Os prados de curta duración (os italianos) adoitan renovarse no 2º ou 3º ano. Mentres, nos de longa duración (ingleses) esta renovación faise habitualmente no 4º e 5º ano. Se coas chuvias de outono a cantidade de herba de raigrás é pouca recoméndase renovalo e sementala de novo.

Recomendacións para a sementeira do outono

En termos xerais, para prados de curta duración recoméndase empregar a mestura F-2 para a sementeira. Porén, para as pradeiras de longa duración está indicada a mestura F-4.

Para lograr boas producións, recoméndase preparar a terra o mellor posible e utilizar maquinaria de precisión e unha dose de sementeira de 35-40 quilos por hectárea.

Un bo abonado tamén será determinante para a colleita de herba. Así, é recomendable aplicar xurro para o abonado da terra ou entre 300 ou 400 quilos dunha fórmula de inverno de fertilización.

Á marxe destas recomendacións xerais para a renovación de pradeiras, a Cooperativa conta con técnicos especializados que poden ofrecer as indicacións agronómicas necesarias para lograr boas producións de herba nas pradeiras.

Claves para mellorar o ensilado de herba

Trabajos de ensilado de la cooperativa AIRA.

Os conservantes e o tipo de plástico empregado poden marcar a diferenza para lograr ensilados de gran calidade. Aportamos algunhas recomendacións para mellorar o ensilado de herba

 Aportamos algunhas recomendacións para mellorar a calidade dos silos. “O silo de herba segue sendo o gran esquecido na produción de forraxe. O conservante e o plástico que empreguemos pode marcar a diferencia para lograr un moi bo silo, o que non só repercute na produción senón no benestar do gando”, explica José Manuel Rodríguez Medeiros, responsable de Ventas e Marketing en AIRA.

Os conservantes

No emprego de conservantes podemos atopar dous tipos en base á súa función no silo. Por unha banda, atópanse os conservantes que teñen como obxectivo baixar o PH do silo mediante o engadido de sales de ácidos orgánicos (fórmico, propiónico, láctico etc.). Neste grupo atópanse solucións como as propostas por Delagro, entre eles Raysile.

Por outra banda, os conservantes tamén poden axudar a mellorar a calidade do silo, para o que se bota man de preparados que incorporan bacterias lácticas que contribúen a que o proceso de fermentación da herba sexa máis controlado, rápido e homoxéneo. “Con estes conservantes o que se procura é que a fermentación comece antes e dun xeito controlado, polo que se conseguen silos de maior calidade e reducir as perdas”, detalla Medeiros. Para lograr este obxectivo, en AIRA estase optando por produtos como Josilac e Delasil. Recoméndase este tipo de produtos de maneira xeral para todo tipo de silos e condición da herba.

É preciso coidar todo o proceso de ensilado para garantir óptimos resultados

“O uso de conservantes non vai suplir as malas prácticas no ensilado, senón que os conservantes están pensados para paliar certas adversidades meteorolóxicas que se poidan producir durante o ensilado”, concreta Rodríguez Medeiros. É preciso coidar todo o proceso de ensilado para garantir óptimos resultados.

Tapar ben o silo

O plástico que se emprega para tapar o silo de herba tamén pode marcar a diferencia para lograr ensilados de gran calidade. Dende o departamento de Marketing de AIRA apuntan a que solucións como a Lámina de Delagro, pode ser fundamental para evitar as perdas no silo. Trátase dunha solución 3 en 1, xa que combina tres tipos de plásticos cos que garantir unha óptima conservación e protección do silo: Oxiprotec, Triotech e Silonet.

Tapado do silo. // Fonte: Delagro.

O plástico central é a lámina bicolor Oxiprotec que evita a entrada de osíxeno á forraxe, para garantir unha boa fermentación anaeróbica. Ademais, actúa como unha barreira antiluz e anticalor. Deste modo conséguese un bo illamento entre a masa de forraxe e o exterior para lograr un ambiente anaeróbico que permite a correcta conservación.

Este plástico combínase coa tecnoloxía Triotech, un plástico transparente impermeable que se adhire á superficie da forraxe para garantir a ausencia de osíxeno, principal inimigo na conservación do ensilado. “Colocar esta lámina entre a forraxe e o plástico exterior permite reducir as perdas, o risco de contaminación por toxinas e increméntase a calidade do silo”, indica Rodríguez Medeiros. Ademais, ó estar adherido este plástico á forraxe, axuda a unha mellor conservación da mesma unha vez aberto o silo, ó evitar que entre osíxeno pola capa superior cara ó interior do silo.

Os conservantes e o tipo de plástico poden marcar a diferenza para lograr ensilados de gran calidade

Por último, no silo colócase o Silonet, a cobertura máis externa do ensilado, unha malla de rafia que asegura a protección do plástico para preservar o silo, evitando roturas e contaminacións.

“Optar por esta triple combinación á hora de cubrir o silo permite reducir os riscos e mellorar a calidade do ensilado, con todo cómpre coidar ó máximo todo o proceso de ensilado, para lograr os mellores resultados”, conclúe Medeiros.